Panda's & 100.000 Chinese kleuters

Panda's & 100.000 Chinese kleuters

Vandaag bleek uiteindelijk een lange dag te worden.

De dag begon met een niet al te best ontbijt. Het hotel zit nog in de laatste fase van een renovatie en werd het ontbijt geserveerd in het Chinese restaurant die met name opgesteld is met enorme grote ronde tafels.

We werden aan een tafel gezet met allemaal Chinezen. Naast dat er niet zo veel aantrekkelijke gerechten werden aangeboden als ontbijt, kregen we zeker niet meer eetlust van onze luid slurpende en smekkende tafelgenoten.

Dus na een super snel ontbijt gingen we terug naar onze kamer om onze bagage te halen om uit te checken. Het was aardig druk bij de receptie, de snelheid van het personeel verdient wel wat piri piri pepers...

Na het uitchecken, wat een half uur duurde, vertrokken we richting het reservaat voor de panda's. Een groot en mooi park (doet een beetje aan als dierentuin) met veel bamboestruiken, alleen geen bamboe die de panda eet....

Echt geweldig die panda's. De ouderen zitten of liggen relaxt bamboe te eten en gaan kennelijk na het eten vooral niet te veel doen. Panda leven behelst: heel veel bamboe eten en water drinken, veel inactief zijn, poepen en pissen.

Even verderop waren een 6-tal jongere panda's. Vier ervan waren met elkaar aan het rollenbollen en één lag te pitten en de ander lag te eten.

De allerjongsten, van 1 jaar oud, waren het actiefst en verschrikkelijk aandoenlijk. Vallen en rollen om en ravotten met elkaar. Heel erg leuk en lief om te zien.

Ook, in het park, heb je de kleine panda of wel de rode boompanda. Een stuk kleiner en actiever. Ook schattige beestjes om te zien met een leuk koppie.

In het park werden we vergezeld met tientallen groepen van kinderen op schoolreisje. Driekwart van de kinderpopulatie van Chengdu mocht uitgerekend vandaag ook panda's kijken. En maar hello, nihou, hi, goodmorning roepen en zwaaien en een lawaai dat ze maakten. Arme panda's, ze hadden het er maar druk mee.

Na deze nieuwe leuke ervaring reden we richting een andere lunchlocatie met alweer lekkere gerechten: kip met pinda (zelfde als gisteren) en beef met groenten en rode pepers. En lekkere chrysantenthee.

Hierna reden we naar het volkspark in Chengdu: Shaocheng park. Een groot park waar met name ouderen zich vermaken of laten vermaken met (normaliter) dansen en zingen. Maar omdat er vandaag door de regering een dag van nationale rouw was afgekondigd voor de slachtoffers van de aardbeving in Qinghai, werd er niet gedanst en gezongen en was ook de speeltuin gesloten. Wat wel doorging was het kaarten, theedrinken, babbelen en je ongetrouwde/vrijgezelle kind proberen te koppelen middels het ophangen van een handgeschreven A4-tje. Aan een waslijn hangen allemaal meldingen met naam, leeftijd, beroep, inkomsten, telefoonnummer en dergelijke. Geïnteresseerde ouders proberen na het lezen hun kinderen aan elkaar te koppelen. PS: de ouders van beide partijen hebben kennelijk eerst zelf een afspraak en als de kinderen het zelf willen volgt daarna een afspraak tussen beide vrijgezellen.

Omdat we pas rond 8 uur 's avonds onze vlucht hadden naar Guilin, hebben een lange tijd gebabbeld en thee gedronken bij een theehuis. Alleen na anderhalf uur hadden we het toch wel gezien en liepen terug naar de auto.

We brachten een bezoek aan een brokaat werkplaats. Het maken van brokaat (Chinees zijde) is zeer ingewikkeld proces: één persoon houdt zich bezig met de klossen met zijde van links naar rechts te brengen. Een andere persoon zit boven in de weefmachine, die uit zijn hoofd aan duizenden draden trekt voor het patroon. Wow! Niet te bevatten, het duurt trouwens 5 jaar om dit te leren en een nieuw patroon duurt meer dan een maand.
Ook had deze werkplaats borduurwerken gemaakt van zijdedraad. Echt ontzettend mooi. Duurt (afhankelijk van de grote) maanden en soms 2 jaar voordat het borduurwerk gereed is.

Het was inmiddels kwart over vier en het programma was op. Veel te vroeg om naar het vliegveld te gaan. Wat we nog wilden doen? We hadden geen idee, Nico opperde de grote M. Maar we hadden net gegeten en we hadden niet echt trek. Al rijdend kwam de chauffeur met een idee. In het oude deel van Chengdu heb je een soort van China Town die men heeft opgeknapt en ook erg in trek is bij de Chinezen. Dus wij daar naar toe en het was hartstikke leuk. Dit was een stukje waarbij je denkt “ja dit is het beeld van China”. Oude straatjes met Chinese lampionnen, bruggetjes, water, bomen. Erg leuk. Na een klein uurtje hier te hebben rondgelopen, vertrokken we richting het vliegveld.

Bij het inchecken bleek dat het gatenummer nog niet bekend was. Na drie kwartier was dat eindelijk bekend en liepen we naar de gate. Binnen 10 minuten kwam het fijne bericht dat de vlucht vertraging had van 1 uur (jawel we vlogen met Air China. De stand: 3 keer mee gevolgen, 3 keer vertraging). En dan wachten in een ruimte die tsjokvol is, warm en net een kippenhok van praten en schreeuwende Chinezen.

Uiteindelijk gingen we rond kwart over negen boarden en vlogen we, na 2 uur vertraging, rond 10 uur weg. Na de minder aangename ervaring van de groep Chineesjes in de wachtruimte was de landing ook weer een stunt. De wielen hadden nog maar net de grond geraakt of de groep liep al door het loop pad alsof het een stormbaan was richting de uitgang......

Kwart voor 12 troffen we onze nieuwe gids (Helen) en chauffeur aan op het vliegveld van Guilin. We waren moe en hadden enigszins trek in eten. Aangekomen in het hotel snel ingecheckt, helaas was eten niet meer mogelijk. Snel doken we in bed: het was inmiddels over enen.