Omgeving Bandung

Zes uur ging de wekker af. Na de gebruikelijke ochtendrituelen lekker buiten op het terras ontbeten. Het was aangenaam buiten, geen zweetweer, met een lekker zonnetje. Bandung is een grote stad van ongeveer 3 à 4 miljoen inwoners, met meer dan 60 universiteiten en veelste veel auto's en brommers. We konden tijdens het ontbijt dat ook het oversteken bewonderen. Zebrapaden zijn er, maar hebben niet het gewenste effect. Dus oversteken als er voldoende ruimte is want de auto's en de brommers en stoppen niet.

Na het ontbijt gingen we iets voor acht uur naar de lobby waar Ankie al op ons zat te wachten. Als eerste bezochten we kort een marktje in de plaats Lembang (ongeveer 17 km ten westen van Bandung). In deze omgeving wordt veel zelf verbouwd aan allerlei soorten groenten en fruit. Hierna vertrokken we richting de Tangkuban Prahu vulkaan (ongeveer 35 km van Bandung). Eerst bezochten we de hoofdkrater, die vrij rustig is. Bij het uistappen direct een welkom van zwavellucht wat Mahena deed denken aan de NS station in Rijswijk.
Het waaide er flink en ja natuurlijk de verkopers en gidsen. Ankie had ons in de bus verteld dat ze met sommige verkopers en gidsen niet op goede voet staat. Dit daar een paar van haar gasten een gids namen, een prijs afspraken en halverwege de prijs plots aardig vermeerderd werd. En dat verkopers haar klanten spullen hadden verkocht voor schandalig hoge prijzen. In deze situaties greep ze in en werd ze boos en heeft gedreigd met de politie. Uiteindelijk is dat goed gekomen, maar een aantal verkopers zijn niet blij met haar.
Na het bezichtigen, fotokiekjes nog met een paar verkopers (waar onze gids mee kan opschieten) leuk staan praten, gingen we door naar de eerste krater die nog actief is.

Na een afdaling en onderweg leuk gebabbeld te hebben met drie verkopers die met ons meeliepen, kwamen we aan bij de krater. Ankie had ons halverweg alleen gelaten. Ankie is 69 jaar en heeft last van haar benen en heeft wat moeitte bij het afdalen bij de gladdde paden met uitstekende wortels en rotsen. Trouwens de drie verkopers konden aardig woordje nederlands, wat ze geleerd hebben van hun grootouders en de NL toeristen. Jakkes de zwavellucht was hier vele malen erger. Kleine en grotere (100 graden) bronnetjes met stoom waar de zwavel goed konden reageren met de stoom tot H2S (zie foto).
Na hier wat rondgelopen te hebben, hebben we eerst een watertje genomen en een sigaret en hadden de drie verkopers ook water aangeboden. Toen weer terug naar de bus, ditmaal klimmen wat een stuk vermoeiender was dan het afdalen. halverwegen even een adempauze genomen waar Ankie op ons zat te wachten en toen het laatste stuk naar boven gelopen wat niet meer zo stijl was. Afijn de drie verkopers hebben onderweg hun waar laten zien en ze deden dit op zo nette manier en aangezien ze zo vriendelijk en informatief waren tijdens de afdaling en de klim (dingen vertellen over planten en bezoeken van ons koningshuis aan deze vulkaan, etc) konje niet bot nee te zeggen en ze te laten staan. Dus de ene verkoper verkocht kettingen met allerlei soorten mineralen als kralen, waaronder ook een ketting van zwavelsteen. Nou ja daar had mahena het meeste interesse in, per slot van rekening vodoende van geroken... Van de andere verkopers gesteende en gepolijste olifant gekocht en van de 3e pennen van hout met versieringen door brandmerken. De prijzen waren meteen redelijk gezien we hadden gezegd geen gekke prijzen te vragen aangezien we anders niets zouden kopen. Op de ¨scherpe¨ prijzen nog een klein beetje afgedingt en hadden zij hun omzet waar ze aardig veel moeite hadden gedaan. Van Ankie begrepen we dat dit de normale prijzen waren, echter moesten we nog wel 50.000 roepies moeten lenen gezien we niet op deze uitgaven hadden gerekend.

Na dit bezoek en aankopen vertrokken we platzak naar de warmwaterbronnen van Ciater. Onderweg tweemaal gestopt voor eindelijk fotos zonder mist/wolken van de theeplantages. Aangekomen in Ciater een bad genomen in drie fase: warm, warmer, nog warmer. Hierna opgedroogd op het terras onder hett genot van frisddrank en gezellig en een interressant gesprek met Ankie. Ankie gaf aan dat we in het resort van de warmwatrebronnen een rijsttafel buffet konden nuttigen, maar hebben we niet gedaan. Dus gingen we terug naar Bandung, onderweg naar Bandung zien we een stuk met veel konijnenfokkerijen. Al die lieve kleine en grote konijnen in een kooitje en dan twee deuren verderop verkopen ze sateh kelinci, of wel konijnen sateh, die konijnen ruiken gewoon wat hun eindbestemming is.

In Lempang eventjes gestopt om geld uit de muur te trekken en daarna direct onze “lening” bij Ankie afgelost. Aangekomen in Bandung hebben we eerst een lunch genuttigd samen met Ankie. Nico had nasi goreng speciaal en Mahena gekookte rijst met tahu goreng. Mahena kreeg van Ankie haar gedroogde vlees, die overheerlijk was. Prijs van de lunch sloeg nergens op iets van € 3,50 inclusief verse jus d'orange voor Nico.

Na de lunch nog eventjes gewandeld in de straat Jalan Cihampelas waar het hart van de textielwinkels zijn met overdreven uithangborden en versieringen. Erg drukke straat met verkeer en een trottoir die je moet zoeken;) In toko Den Haag Klappertaart drie klappersoezen met rum gekocht. Eén voor Mahena, één voor Ankie en de andere voor de chauffeur. Hierna werden we teruggebracht naar het hotel waar we binnen een uur onze koffers naar beneden moesten brengen. Morgen gaan we namelijk met de trein richting Wonosobo en ons baggage gaat met de chauffeur mee die voorruit gaat rijden.
Hierna terug naar de kamer , wat geïnternet en de site geüpdate.
De dag sloten we af met een 3 gangen diner.