Een dagje vrij in Beijing

Een dagje vrij in Beijing

Vrijdag de 16e hadden we een vrije dag en hebben we alles op ons gemak gedaan. Halverwege de middag hebben we wat rond gelopen door een winkelstraat.

Tegen de avond zijn we met de metro naar onze afspraak met Tessa en haar vriend Martijn gegaan.

De metro... dat is hier in Beijing ook zo iets. Op straat en zeker bij de toeristische plekken lopen de Chinezen je maar al te graag omver, nou in de metro is het pas echt feest. Op het perron staat op de grond vermeld waar je moet staan en stewards houden dit in de gaten...tot dat de metro komt. Allereerst zijn die wagons stervens druk, dus maar hopen dat er veel uitstappen. De mensen zijn niet uitgestapt en de massale polonaise naar binnen begint. Je hoeft niets te doen om binnen te komen, je wordt er vanzelf ingedrukt. Rug- en buikspieren kunnen hun werk doen om je enigszins schrap te zetten. Drukte bij de NS is nog een luxe en het gedrag van de gemiddelde NS reiziger is vergeleken met dit bijna engelachtig te noemen. Uitstappen is zoiets van “wie is het eerst eruit” en de mensen maar gewoon weg/opzij duwen om de deur te bereiken en niet teruggeduwd te worden door de instappende massa wat op het zelfde moment plaatsvindt.

De metro is voor de rest netjes en absoluut goed te doen met betrekking tot leesbare tekens . Belangrijke informatie staat ook in het Engels. Kaartjes kopen is geen moeilijke opgaaf en het koste geen drol (2 Yuan / 0.20 eurie enkele reis).

Maar we zijn aangekomen, waar we moesten zijn en Tes en Martijn gevonden. Aansluitend heben we geweldig lekker gegeten in een Chinese restaurantje en veel (bij)gepraat, het was reuze gezellig.

Nadat Tes had verteld dat het een “hel” is om een taxi te ritselen (ze weigeren je gewoon mee te nemen, ook al heb je een visitekaartje van hotel in het Chinees), zijn we met zijn vieren met de metro teruggegaan.