Vang Vieng - Backpackers paradise

05.30 Uur waren we wakker, arghhh, dit keer spontaan uit ons zelf. Om 6 uur 's ochtends lopen de monnikken door de straat op (in totaal zo'n 300) om eten op te halen die door de bevolking wordt gegeven. Dus iets voor zessen verlieten we de hotelkamer met het fruit die van het hotel hadden gekregen. Vrijwel direct werden we aangeklamd door een paar Laotiaanse dames die ons eten wilden verkopen. Dus wat rijst, snoepjes en gerechtjes in bananenbladeren gekocht. Er werd voor ons een matje uitgeled op de stoep waar we op konden zitten. En werden in de goede houding gepositioneerd: op de knieen en voeten naar achteren. Je mag namelijk niet bovende monnik uitkomen. En daar kwamen de monnikken, ze stopten voor je en opende hun kom/ketel, een ieder kreeg wat rijst en iets erbij. De dames van het eten bleven maar proberen extra eten toe te stoppen, echter dat weigerden we. Maar er zijn er nogeen paar honderd, waarop Nico reageerde dat hij niet heel Laos te eten kon geven. Nadat ons eten op was, zijn we terug gegaan naar de kamer en hebben onze koffers en tassen ingepakt, ontbeten en uitgecheckt.

Om 08.30 uur stonden we klaar voor vertrek naar het Koninklijke Paleis (nationaal museum). Hier staat boeddhabeeldje Prabang, waarnaar de stad Luang Prabang vernoemd is. Verder kregen we een rondleiding door het paleis waar de laatste koning van Laos heeft gewoond: de ontvangstruimten van de koning en koningin, de slaapkamers, muziekkamer, eetkamer. De gids sprak niet echt positief over de koning, hij moest dood. Nico vond het tijd om deze pro communist eens te confronteren met zijn eigen "geloof".
Eerder vertelde je ons dat de Fransen, Thaien, Amerikanen de oorlog was vergeven, dat was het boeddistme, maar waarom moet de koninglijke familie (leeft momenteel in Canada) dan dood? De koning was vroeger te veel vriendjes met de Fransen kolonisten die ons te hard lieten werken (let wel onze gids is 26 jaar en speelt deze "wijsheid" voor zijn tijd). Nico vertelde hem dat dit tegen zijn geloof is, hetgeen hij ontkende. Het boeddistme is vergiffenis, dit kon de gids niet ontkennen en sloot de discussie af met dat dit een leer moment was van het boeddistme. Later begon de gids, nadat we buiten waren gekomen, dat na de dood van de Thaise koning er maar geen opvolgermoest komen, wqant dat zou beter zijn voor het volk. Hoe bedoel je een pro communist.

Na dit bezoek liepen we door de ochtendmarkt van Luang Prabang waar naast de "normale" zaken ook eigenaardige dingen werden verkocht: gebakken kevers en andere insecten, levende hagedissen (soort van varaan), vlees met te veel vliegen, etc...

Eerst flappen tappen (Laotiaanse kippies) en vervolgens vertrokken we richting Vang Vieng. Een rit van bijna 7 uur dwars door de bergen van Laos. Wow dachten we dat we 6 jaar gelden veel bochten hadden gehad in Thailand met de tocht van Chiang Mai naar Mae Hong Son. Nou dit waren er veeeeeel meer. Tsjonge jonge wat een bochten en scherpe ook, van links naar rechts. Het landschap van Laos wat we zagen was veel bossen, waarvan er ook erg veel worden gekapt en verbrand om te telen (rijst en andere zaken), mooie uitzichten met al die bergen (alleen het zicht is wat mistig door de verbrandingen). Na een aantal stops voor kiekjes te maken en een lunch (de gids en chauffeur noodle soep en wij chips) reden we weer verder. Tegen een uurtje of 4 kwamen we aan in ons hotel in Vang Vieng. Vang Vieng is een klein plaatsje tussen Luang Prabang en Vietiane, die vooral bekend staat om haar vele backpackers. En ja die waren er zeker, waarschijnlijk meer touristen/backpakkers dan lokale bevolking.

Lekker bijgekomen van een "onrustige" rit en twee stroomonderbrekingen verder, gingen we de straat op, op zoek naar een eet gelegenheid. Er waren er redelijk veel in Vang Vieng, hier heerste een gezellige sfeer (the beach, zonder strand) die voornamelijk gecreeerd werd door de backpakkers en muziek uit de vele eettentjes. Een leuke hadden we al snel gevonden en daar uiensoep, loempia's, spaghetti bolognese en nasi met garnalen besteld. Nico kreeg zijn uiensoep, die er niet al te lekker uitzag, smaken deed ie ook niet erg. Vrij snel daarna kwam de spaghetti voor Nico en Mahena had nog nada niks. Achh daar kwamen de springrolls, jammie. En daarna de nasi...maar geen garnalen te bekennen. Dus maar vragen of dit garnalen waren, nee dat waren geen garnalen en heel het bord ging terug de keuken in. Nico had zo'n trek en aangezien de spaghetti goed smaakte, werd er dus nog een bord spaghetti besteld. De Loatiaanse jongen begreep er niets van. De nasi met garnalen was inmiddels gearriveerd.

Met een voldaan gevoel (zelfs na het betalen van 140.000 kip == ongeveer 10 eurie) nog wat geinternet en daarna naar bed. Om 3 Uur 's nachts nog wakker geworden van de warmte. Electriciteit was weer uitgevallen....gelukkig ging de airconditioning na een half uur weer aan en kon er weer in een normale temperatuur geslapen worden.